Asiye Tevfik Şiirleri - Şair Asiye Tevfik

Kapa gözlerini ve habersizce uyu çocuk,
Bırak kucaklasın seni hilebaz rüyalar
Görme masum kanların aktığını oluk oluk.
Acele etme büyümek için, önünde kısa zaman var.

Masumiyetinin aydınlattığı bu yıllarında

Bir cama vuran gün ışığı gibi,
dağılmaya mecbur bu insanlar.
Maddeye takılıp gerçeği bilmemekle,
anlamsızlığa meftun bu insanlar.

Kendini padişah sanan kul gibi,

Gülüşünün üzerinde gün ışığı,
saf masum ve kirlenmemiş.
Gözlerin yeni açan birer çiçek,
umut ve neşeyle kırpışıyor.

Gülüşünün üzerinde gün ışığı,

Bir insan kendinden bir parça bulmadığı yerde durmaz

Bir mahalle vardı
Evleri kerpiç, insanı altın
Şimdi mahalleler var
Evleri altın, insanı kerpiç

Bir sokak vardı

Bazen taşıyamaz omuzlarım yükünü
Çorak kalır, kurur topraklarım
Ve dökülür üzerimdeki sahte maskeler
Gerçek yüzüm çıplak ve rahatsız
Anlayamam sorunumu
Yorulurum

Hem dolu hem tenha bu şehir
Hani ezici bir sis çöker ya
Sanki ağırlığı sezilir havanın
Köksüz ağaç gibi mutlulukların

Bazen kükreme sesleri kucaklar