Asılsam Adım Kalır Şiiri - Ümit Ünal

Tereddütlerimin kıyısında köşesindesin kadın..
Sessiz kalamayışlarımın sebebinde..
Cemalini bilmediğim, sesi ile kendimden geçmediğim.
Bir sabah karşısında çayını içmediğim..
Kavga edip ağız dolusu sövmediğim..
Saçlarından usulca sevmediğim..
Aslında.. hiç olmamış bir şeyin ortasındasın kadın.
Olmamışlığını sevdiğim.
Hayallerimde omuz çukurundan dudaklarımı tadlandırdığım..
Suçlandığım..
Gerçek olmayan bir dünyada.. gerçekliğini sorguladığımsın kadın..
Bir ümidim var.. adımdan sebep belki..
Ümitlerime ortak etmekte zorlandığımsın kadın..
Meze olmasın diye gülümsemelerim kalabalığın gürültüsüne.
Gülmelerimi ertelediğimsin kadın..
Varlık sahamı işgal etme denemelerini sevdim kadın..
İlk merhabandaki sıcaklığını özlediğimsin..
Öylesine itekledin öylesine uzak tuttun ki..
Ellerinin yetişemeyeceği bir yere gitmekten korktuğumsun kadın..
Uzak bir coğrafyada.. farklı bir pencereden..
Hüznünü görmediğin bir adamın..
Zihnini esir almış haldesin kadın..
Güvensizliğinin ana vatanında..
Anarşi yaratma telaşındayım..
Devrim yapacak gücüm yoksa da..
Asılsam adım aklında kalır..

07.06.2017 / 04:00 İstanbul
Ümit ünal