Ben bir bitkiydim sense toprak.
Filizlendim üstünde, büyüdüm yavaş yavaş.
Geçen bunca zorlu yıla dön bir bak.
Ne kadar cabalasamda.
Öğrenilmiş bir caresizlik yaşadığım.
Çekiliyorum kabuğuma.
Suretimi gizil bir evrene yolluyorum.
Yakıyorum gemileri.
Limanlarımı bir bir bombalıyorum.
İnce bir dal gibi kırılıp orta yerinden.
Bir ağacın en tepesinden.
Düştüm, kırıldım, incildim de derinden.
Sürünmedim …
Gökyüzüne baktım düştüğümde.
Öylesine değilki bu haykırış.
Çıkmamış canımda.
Benim Umutlarım var.
Şimdi mevsim sonbahar.
Yarın olur mu bahar?
Geç kaldım.
Dağda, vadide, ovada.
Vurulup düşünce toprağa.
Sayıma bakıpta beni böyle haber yaptılar.
Ardımdan bir saat yas tutup.
Beni öylece unuttular.
Bense Şehit düştüm vatan için.
Cennet seninle mana bulur anne,
Tüm karanlıklar senle beyaz olur.
Her ne varsa dúnyada umuda dair
Güzel olan her sey varlıgınla hayat bulur.
Olmasan nefesimde,
Durmasan dimdik ensemde,
Sen hep hilal kaldın.
Öyle uzak kıyıda köşede.
Ben ayrı sen ayrı yerde parladın.
Biz olamadık seninle.
Dolunay güzel demiştim oysa.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!