-ÇOCUKLUĞUM- Adlı Romandan:
“Onu tanımadan önce karanlıklar içinde uyumuş gibiydim!... Ama o geldikten sonra beni uyandırdı, aydınlığa kavuşturdu!... Çevremdeki her şeyi sonsuz bir iple birbirine bağlayarak rengarenk bir dantel gibi ördü!... Kısa zamanda benim en yakın, en anlayışlı dostum oldu!... Onun, çevresine duyduğu karşılıksız sevgi, ruhumu zenginleştirerek zorlu yaşamımda bana gereken güç kaynağını sağladı!...”
{ Maksim GORKİ }
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta