Asıl Keramet Şiiri - Mehmet Şahan

ASIL KERAMET

Harabat ehline sordum: İnsan ne?
“İnsan içre insan, olabilmekmiş!”
Keramet ehline sordum: İnsan ne?
“İnsan içre insan, olabilmekmiş!”
“İnsan içre insan, kalabilmekmiş!”

Sevgi için emek var ise serde,
Onu benimsemek kâr ise serde,
Sevmeyeni sevmek yâr ise serde,
“Kalp kırmadan kalbi sarabilmekmiş!”
“İnsan içre insan, kalabilmekmiş!”

Edebi bozmadan arı bozmadan,
Adabı bozmadan harı bozmadan,
Hayayı bozmadan narı bozmadan,
“Ahlâk üzre kaim olabilmekmiş!”
“İnsan içre insan, kalabilmekmiş!”

Yere serdiğinde aza katlanmak,
Geri derdiğinde naza katlanmak!
Zehri verdiğinde söze katlanmak,
“Sabırla şefkati sunabilmekmiş!”
“İnsan içre insan, kalabilmekmiş!”

Pîr-i Fânî der ki; marifet nedir?
İnsan temelinde maharet nedir?
Kulun amelinde keramet nedir?
“Ayet üzre ömür sürebilmekmiş!”
“İnsan içre insan, kalabilmekmiş!”

MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNÎ)
21.07.2025 – KAPAKLI