Aşıklar sokağı Şiiri - Ahmet Suyadal

Her sabah hasretle uyanmak nedir bilir misin
Gözünü kapattığında tekrar uykuya dalabilir misin
Hiç bir karşılık beklemeden birini sevebilir misin
Yapamazsın çünkü sen yürekten sevmemişsin
Aklımda o kadar çok soru var ki bir bilsen
Ne olurdu sanki yüzüme bakıp ta bir defa gülsen
Elinde mendil senin için ağlayan gözlerimi silsen
Biliyorum bunu da yapamazsın iyisi mi unut beni sen
Gece olunca pencereme çıkar ve seyrederim hayatı
Zaman geçtikçe bir, bir söner şehrin tüm ışıkları
Kimisi derin uykulara dalar kimiyse çeker acıları
Bu şehirde yaşar insanlar sonsuz aşk ve sevdaları
Ve sonra bir biri ardına kapanır göz kapakları
Serin bir rüzgar tek, tek düşürür yaprakları
Bir başka olur bu sevda yüklü şehrin sabahları
Ne yaparsan yap bitmez verdiğin yaşam kavgaları
Bir söz vardır sımsıkı sarılmalısın hayata diye
Madem öyle bu kadar kavga savaş niye
Niye bu kadar acı gözyaşı durma haydi söyle
Söylesene bunca işkence niye seven kalbime
Anladım ki susmak çözüm değil hiç bir şeye
Seviyorsan söylemelisin, sevilmiyorsan gitmelisin
Sevmesini de, çekip gitmesini de bilmelisin
Ağır geliyorsa yaşam son nefesini vermelisin
Dalıp gidiyorum her nefes çekişimde sigaramdan
Bazen nefret ediyorum yaşadığım bu hayattan
Kimsenin haberi yok kalbime sıkılan kurşunlardan
Ne verdi ki bu hayat bana acılardan başka
Aldı elimde avucumda ne var ne yoksa
Sen vardın yüreğimde senide aldı sonunda
Ne bir umut kaldı nede bir ışık yaşamaya
Oysa sana adamıştım ben bütün her şeyi mi
Sen güldüğünde bende gülüyor mutlu oluyordum
Sen ağladığında ise tüm dünyaya isyan ediyordum
Sen bilmesen de ben seninle yatıp seninle kalkıyordum
Şimdi ise hayalin kaldı ağlayan gözlerimde
Hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım ve sevmemiştim de
Bak senin için yazdığım bütün şiirler ellerimde
Sanki senin kokun senin dokun var her hecesinde
Sevmek mutlu olmak çok zormuş anladım
Her aşkın sonunda gözyaşı varmış bende tattım
Nereye gittiysem hep ama hep boşlukta kaldım
Düşerken uçurumdan tutacak bir dal bile bulamadım
Bazen soruyorum kendime neden hep ben neden
Sadece ben miyim hayatta bu kadar çok seven
Sadece bana mı giydirildi bu beyaz kefen
Neden hep ben oldum sevda bahçesinde solup giden
Yavaş, yavaş geldim galiba hayatın sonlarına
Bıraktım kendimi ölümün soğuk kollarına
Ne duruyorsun ecel gelip canımı alsana
Onsuz bir hayatın kollarına atsana
Alıştır haydi beni yalnızlığın korkusuna
Savur gitsin kalbimi en uzak yıldızlara
Durma haydi adımı yaz aşıklar sokağına..

Ahmet suyadal