Aşıklar Şiiri - Mehtap Abdi

Aşıklar duyardım çocukluğumda
Bir gizli sevdayla tutuşmuş gönülleri
Ve gözlerinde o sevdanın derin izleri
Adına Hakk aşkı derlerdi ya!
Bilir miydim o aşkın anlatılmaz güzelliğini

Aşıkları okurdum kitaplarda
Sırra ermiş gönülleri.
Onların âlemi bizimkine benzemezdi
Erenler derlerdi ya adına!
Bilir miydim nereye nasıl erdiklerini

Bir küçük anahtarı varmış erenlerin
Ve o anahtar dileyen herkes için
Meğer, bir dilekle başlarmış o gizli sevda
O dilekle varılırmış Hakk yoluna

Bilir miydim önceleri Rabbim
Bilir miydim yüce merhametini
Bilir miydim sonsuz sevgiyle yaratıp hepimizi
Kâinatı emrimize verdiğini

Gören gözlerin ardında bir göz daha varmış
Görünen güneşten bir başka güneş
Meğer bir başkaymış gökyüzünün mavisi
Bulutların beyazı, kuşların cıvıltısı başka

Bilir miydim
Bir Sultan ile varılırmış menzile
O Sultana bir dilekle
Meğer ne güzelmiş yaşamak
Mutluluk bilinenden çok öte

İşte şimdi ben de
Ben de Seni seviyorum ya Rab
Çocukluğumda okuduğum aşıklar gibi
İşte ben de gizli bir sevdaya tutuldum şimdi
Ve gözlerimde o sevdanın derin izleri

Seni seviyorum ya Rab!
Yüreğim Sensin
Umudum
Sevdiğim Sen!
Ve Resûl’ünü seviyorum Rabbim!
Bana lutfettiğin o en büyük ni’meti.
Onu sevmek
Ah! Onu sevmek tıpkı Seni sevmek gibi

Onunla tanıyıp, onunla yaşadım Seni
Seni sevmek neymiş anladım
Ve Sana ermek.
Anladım ne demekmiş
Erenler sofrasında bir lokma ekmek

İşte şimdi haykırıyorum dört bir yana
Ben de aşığım, hayranım Yaradan’a
O gösterdi güzeli gördüm
Güzeli görünce Rabbimi buldum
Güzel sevmeyi öğretti seveni gördüm
Seveni görünce
Ben de bir seven oldum.