Aşık Şahturna Şiirleri - Şair Aşık Şahturna

İnsanlar birbirine düştü, meze gibi “ADAM “yerler
Sesim duyulmasın diye, nefes kesip SEDAM yerler...

Adı Özgür(?): ama RUHU köledir
Yadı Özgür; tutkal UHU köledir! ...

Ateşe sürdüm elimi
Alev közlendi elimden
Bağa akıttım selimi
Dost sevda kokar YELİMDEN

Gümancı, peşpeşe “argüman” sunar
Üşüten Argüman, KAR güman olur
“Reçete ilaçsız”; yüreğim yanar
Teze, anti-tezi; ZOR güman olur...

Dar çatı altına sığınamam ben
Duvarsız, çatısız dünya istiyorum
Dar kalıp, dar fikir savunamam ben
Sınırsız, kapısız dünya istiyorum

Acı olan ağız, dudak ballansın

Hasret kaldım gül kokuna
Emdiğim sütün akına
Takıldım zulmün okuna
Yetiş kaldım darda anam

Ben bir yaralı kuş idim

Hasretin, gurbetin ağacı oldum
Meyvemi toplayıp bal götürdüler
Mazlumun derdinin ilacı oldum
Elimi uzattım kol götürdüler

Bahçıvanım deyip bağa girdiler

Başın kaldır, baş-belası uykudan
Kurtarılmak değil, KURTULMAK Murat
Rüyadan beter “olası uykudan”
Yamanmak değil de, YIRTILMAK Murat

Üreten-paylaşan, işler kardeşçe

“İki sevda” -”iki kalbi”
Çatal yürek, yörük Ali
Hele, bir soluk gel gibi
Anlat, derdin MUSTAFALİ
Nakarat: Çatal yürek, Yörük Ali

Namluya, çiçek takarız
Itır saçsın dört bir YANA
Sulh çeşmesinden akarız
İçsin canlar KANA-KANA

Bulunmaz İnsanlık eşi