Aşık Mahsuni şerif ve neşet ertaş adına

Aşık Mahsuni Şerif ve Neşet Ertaş Adına...

Anadoluyum..

Halkın çilesini, derinden bildim,
Gönülde yaşayan Anadoluyum.
Mazlumdan yana sesim hep yükseldi,
Çağları aşan, Anadoluyum.

Eğmedim başımı, zorbaya, beye,
Haykırdım gerçeği, eşitlik diye.
Adalet aradım, her garip köye,
Zulmün üstünde, Anadoluyum.

Telimde gizliydi, bin yıllık acı,
Sazımla sözümle, oldu ilacı.
Hem dert ortağıydım, hem de baş tacı,
Gönül dergahında, Anadoluyum.

"Dom Dom Kurşunu"yla, dağları deldim,
"Yuh Yuh" çektim nice, harami geldi.
Haksız düzene hep, isyan eyledim,
Sözünü esirgemez, Anadoluyum.

Anadolu derdim, can özüm yurdu,
Her insan bir candır, diyerek durdum.
Yüreği sevgiyle, her zaman vurdu,
Gönül sofrasında, Anadoluyum.

Türküler söylüyor, dillerde adım,
Unutulmaz asla, bıraktığı tadım.
Ozanlar içinde, yücedir yadı’m,
Yaşar Mahzuni hep, Anadoluyum.

Çileyle yoğruldum, yoruldum amma,
Pes etmedim asla, düşmedim gama.
Işık oldu bize, karanlık anda,
Sönmedi sevdan ben, Anadoluyum..

Neşet Ertaş Adına..

Anadoluyum..

Bozkırın tezenesi, Kırşehir’den can oldu,
Garip gönüller için, bir umut, derman oldu.
Sesiyle Anadolu, yeniden hayat doldu,
Neşet’le ruh bulan, o yüce Anadoluyum.

"Zahide"sinde yandı, "Gönül Dağı"na vardı,
Aşkı, gurbeti, hicran, sazı ile aktardı.
Her bir nefesinde can, kendini hep arardı,
Türküyle sırdaş olan, garip Anadoluyum.

Mızrabı yarasından, nice nağmeler derdi,
Gönül dağına doğru, sevgi tohumu serdi.
Abdal geleneğinden, feyz alıp sürerdi,
Sazıyla hayat bulan, engin Anadoluyum.

Ne ağa ne de paşa, halktan bir insan oldu,
"Garip" mahlasıyla o, gönüllere hep doldu.
Dünyanın malı mülkü, yanında bir hiç oldu,
Tevazuyla yoğrulan, derviş Anadoluyum.

"Neredesin Sen" diye, nice kalbe seslendi,
"Tatlı Dil Güler Yüze", hep bu sözü süsledi.
"Cahildim bu dünyanın, rengine kandım" dedi,
O içli sesi duyan, yanık Anadoluyum.

Ustası Muharrem’den, aldı sazın telini,
Yaşattı Anadolu’n, o saf, berrak dilini.
Gönüllere taht kurdu, gösterdi öz pirini,
Mirasıyla yaşayan, yiğit Anadoluyum.

Kul Hasan’i der ki hep, Mahzuni ve Neşet ler,
Sözleri mirastır hep, hem de özlem arifler.
Halkın yüreğindedir, yerleri pek derindir,
Örnek oldu bizlere, hep bir Anadoluyuz..

Hasan Belek
27 05 25
Akçay