Aşık Coşari Şiiri - Vezir Pehlevan

Şavşat Yoncalı'da Dünya'ya geldi
Devrana gözünü, açtı Coşarı
Gönüller çağladı, yürekler seldi
Otağa ışıklar, saçtı Coşari.

Doğunca çaputa-çula sardılar
Ah maşallah nede tombul dediler
Ezanla ismini, Remzi koydular
Etrafa süzerek, baktı Coşari.

Üç yaşında akbaş koça tosladı
Beş yaşında, ahbabını taşladı
Yedisin de okumaya başladı
Fikrini kâğıda, döktü Coşarı.

Genç yaşta Mağribe döndü yüzünü
Tutmadı Öğretmen-hoca sözünü
Terk etti Mektebi, üzdü özünü
Ruhsatsız gurbete çıktı Coşari.

Nar düştü yüreğe, harladı közü
Sevdayla nakşetti türkü'yle sözü
Çağladı söyledi, gürledi sazı
Aşkına destanlar düzdü Coşarı.

Şair akvamıyla, erken tanıştı
Aşık Yanarı ya, fikir danıştı
Coşari mahlası, aldı yarıştı
Erenler ceminde tozdu Coşarı.

Sağından yürümez, sola meyildi
Gerçeği yazardı, fetbaz değildi
Feleğin çarkına, düştü eğildi
Düzene Şiirler yazdı Coşarı.

Zamansız gurbeti eğledi diyar
Ülküsü hürriyet, sevdası şiar
Besteler yapardı yirmi dört ayar
Devrana meşale, yaktı Coşarı.

Ehveni geçimdi, bütün davası
Harman'da hazırdı dirgen yabası
Terk etti Dünyayı, mülkü libası
Otağına matem, ekti Coşarı.

Der Vezir, Coşari bir ehli dildi
Hilafet fikrini, serinden sildi
Mustafa Kemal'i Hak yolu bildi
Gönülden-gönüle aktı Coşarı...

VEZİR PEHLEVAN 24-OCAK-2008

Halkın Ozanı Aşık Coşarı'ya Mevlam Rahmet eylesin, Ruhu Şad, Mekânı Hürişan olsun...