Şimdi hangi şehirde karartır gözlerini,
Hangi rüzgar okşar o asi saçlarını?
Ben burda, Diyarbekir'in taş duvarlarında,
Bir türkü yarım, bir sevda kanayan yara.
Hani o "gözlerinde siyah umutlar" vardı ya,
Şimdi hangi diyarda soldu, hangi bağda?
Benim payıma düştü bu kahpe yalnızlık,
Yüreğimde bir yangın, bir bitmeyen ayrılık.
Ne mektup gelir senden, ne bir haber uçurur zaman,
Sanki bir kara tren geçti üzerimden amansız.
Oysa "biz umudu yarına bıraktık" derdin,
Şimdi yarınsız kaldı bu sevda, bu garip yürek.
Belki bir gün gelirsin, bir bahar sabahı gibi,
O zaman unutulur bu ayrılığın acısı, bu derin kederi.
Ama şimdilik hasretin prangaları vurulmuş bileklerime,
Ve ben seni beklerim, Diyarbekir gecelerinde...
Kayıt Tarihi : 29.4.2025 04:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!