Asi Kısrak Acır İçim Şiiri - Kamil Aydemir

senin elinden alındı mı hiç memleketin

umutlarımda mı darağcında sallanacak
sen mahrem yerlerinde tutsak
kırarsın kanatlarımı
bana göğünde uçmak yasak

bu ne biçim sevdaki acır içim
sanki sen
gönlümde tepinen âsi kısrak
memleketim gibi kanıyorum oy
sıvas’da yakılan güvercinler gibi yanıyorum
sanmaki bana ölüm uzak

bilir misin kaç çernobil faciası
amrika’nın zülümle kaç dansı yaşanıyor bende
az sonra fırtınalar kopacak içimde
yine kabarıyor hasretin
sevdamın iki tepeli memleketi
beni sensizliğe sürgün ettin
sevdama yenildim diye mi beni çökerttin

bulsam da bir yolunu
içindeki o korkunç duvarları kırsam
mahrem yerlerinde mutluluk soframızı kursam

bırak bana kızmayı da
açtığım pencerelerden uzat başını
gör hangi güzelliklerden mahrum bırakıldığını

atmacalar ülkesinde yaralı güvercinim
sayki dıpsız kuyuya düştüm çıkamıyorum
ellerimden tut sevgilim
lâl oldu dilim
insanım
sevmek gibi bir hakkım olduğunu sanıyorum
bana hep analık eden
ve hep dört nala giden
zaman denen atın yelelerine
sevgimi ekiyorum
yanından geçerken zaman
belki sevgim düşer diye yüreğine
her yeni güne
öpücük çiçekleriyle uyandırmak isterim seni
gül yerine

ceplerimde ölüm senaryolarıyla yürüyorum
kokusu hüzün bakışı acı gülüm
fazla yaşamam biliyorum
senin hançerlediğin yerden
bedenime yayılıyor ölüm
beni toplar mısın gecelerden
çocukların üzülmesini istemiyorum

övündüğümü sanacaklar diye demeye utanırım
ben ki eylül sürgünü
en alasını tanırım hasretin
senin elinden alındı mı hiç memleketin

eylül saraylarından da geçtim eğilmeden
işkence tazgahlarını da tanırım
hiç bir şey yıkamadı beni
senin yıktığın kadar
kanar gönlüm bana uzak değil ölüm
sen ağlamasanda ardımdan
sevdam ağlar
bir de dağlar
ölmüyor mu korkaklar

çocukken hep asılı kalırdım kuşların kanatlarında
özgürlüğü sevdim
gençliğimi sırtına giydirdiğim memleketimi
insanım diye söyledim düşündüklerimi
sürgün kaldı elimde
bir de seni sevdim hüzün kokulu gülüm
yaşıyan ölüm kaldı geride

nedense hep pervanesi kırılır
benim yaşadığım hayatın
sayende suç olduğunu öğrendim
onurlu bir aşkın

memleketin alındı mı hiç senin elinden
ölüm yayılıyor bedenime
senin hançerlediğin yerden
umutlarım darağacında
boşaltılan köyler ıssız sokaklar gibiyim
inanki taşıyamıyorum bu acıyı
t a ş ı y a m ı y o r u m
öylesine zorki sensiz hayat
yarım
y a ş ı y a m ı y o r u m
intihar senaryoları cebimde