Asgari Umut-I Şiiri - Muharrem Çetinkaya

“Üşüyorum
Donuyorum
Neden ısıtmaz bizim sobamız
Neden tütmez bacamız,
Neden bakmaz bize babamız? ”
………
Diyemezdi küçük kızına
“paramız yok”alamadık odunu,kömürü
bu bizim kaderimiz
böyle bitireceğiz ömürü…
.
Ama yüreği öyle sıcaktı ki
Aldı kucağına
Isıttı
Yüreğinin ateşiyle.
“Yavrum”,dedi
“Bizim soba inat etti, yanmıyor”
biliyordu
küçük kız inanmıyor
ama
yoksulluğa da
yürek dayanmıyor
İnanmış göründü küçük kız
Ama anlayamamıştı sobanın bitmez inadını…
Uyuyakaldı…
Yanan sobanın yanında yatan kediler gibi
Ama adam korkuyordu
-üşür-
Ya uyanırsa
“ben,ne derim”
neden tütmez bacamız
bizim de var-herkes gibi-
babamız
yapma kızım
bu son paramız!
bu son umut!
odun-kömür alırsak
akşama ne yeriz? ? ?