Aseman Şiiri - Elif Oral

Ey aseman merhamet yağmurunla ıslandır gözlerimi
Merhamet yağmurun yağsa üzerime göz yaşıdır,yağmurdur, sudur derler.
Bilmezler kalbime oturan acıyı,yüreğime saplanan sancıyı
Ey aseman hırkanla ört buz kesilmiş yürekleri
Halım biter oldu,hanım viran oldu
Söyle bana neyleyim ben böyle hancıyı
Ey aseman anılarıma bile hüküm geçiremiyorum
Yıllarca aynı yastığı paylaştığım anılarım aramıza fersah fersah mesafeler bıraktı
Çiçekler?
Çiçekler kokularını saklar oldu benden
Kuşlar?
Kuşlar olduğum diyardan göç eder oldu
Ya dostlar?
Dostlarım beni bir kelama hapsseder oldu
Dost dediklerimdi birer çıkmaz sokak
Dün beraber attığımız kahkahalar şimdi bana kalan haykırışlar
Dost dediklerimdi birer birer kapıları yüzüme kapatan
Ey aseman bir kelama bin ömür verirlir,bir selama bin yürek can bulur...
Bu ne vefasızlık,bu ne hal hatır sormazlık?
Ey aseman bir yerde mutluluk tomurcuğu belirse ardı ardına gelir hüzün filizleri
Ey aseman yaşamaktan değil yaşıyor gibi görünmekten yorulurdum
Hayata karşı verdiğim mücadelede yenilmekten yoruldum...