Asaf Halet Çelebi Şiirleri - Şair Asaf H ...

zaman zamanına dönsün
hasta çocukları yiyen
kromanyon adam
kovuklarındaki yılanları ye
taşların altındaki böcekleri ye
yalnız

dünyalar ve yıldızlar
en küçük şey
acıkan dilimi uzatıp
hepsini birer birer yaladım
ve yuttum

uykum geliyor
uykum geliyor
uzaklaşıyorum
yaklaşıyorum
kendimden
kendime

iki taşı birbirine vurup
acayip âleminden çıkardın
ağzı var
dili yok
halayıklarımı

pencereden giren mehtap
bu evde hırsız var
mehtapta
pencerede oturmuş
beni görüyorum

dünyalar kuruldu
dünyalarda şehirler kuruldu
ve birden
kendimi bir şehirde buldum
sokaklarda yürüyen
yaşayan ve ölen insanlardan

sana bakarak
bütün yüzleri unutmak
kendimden
ve arap saçı olmuş
bir sürü
hikâyelerden bıkarak

Annemin dili,
Babamın dili,
İstanbul'umun dili,
İstanbullumun dili.
İstanbul'umun efendisi,
Hanımefendisi.

Odalarda oturdum
Odaları kapladım
Sokaklara çıktım
Sokakları doldurdum
Görünen her şey ben oldum
Ve her şey beni gören göz oldu

Her gün
karışık rüyalar görürüm,
sincâbi uykularda
hayaller belirir,
kaybolur.