İşte sende gidiyorsun benden
Zaten kendimde gitmiştim benden
Daha ben kendimden kaçamamisken
Nasıl kaçayım ben senden
Nasıl kaçayım düşüncemden
Bavullarımla kapında kaldım
Bir yağmurlu akşamda karşılaşmistik senle
Yağmurda şahit olmuştu gülüşümuze
Ağlarını örmüştu kader uzerimize
Sözler vermiştik birbirimize
Aydan bile beyaz simsiyah bir gecede
Gözlerim seni arıyor bu gecenin sessizliğinde
Aydınlatan bir yıldız misali içimde
Karanlığın en dibinde
Aynalar korkulu gözlerle dolu
Odalar karanlık, korkulu
Parfümler hoş kokulu
İnsanlarsa bir o kadar pis kokulu
Sorular sordular cevaplarını bilmeden
Adimlar attılar sonuçlarını bilmeden
Oyun oynadılar ölceklerini bilmeden
Ve öldüler yaşadıklarını zannederken
Çok bir sey istememiştim hayattan aslında
Bir seni istemiştim ömrüm boyunca
Mesafeler engel değildi aşkımıza
Sen sevmedikten sonra...
Çok severdim gözlerinin kahveligini
Keşke sende sevseydin,
gözlerindeki beni
Ölmeden son kez dinleseydim sesini
Öldürmeden son kez duysaydın sesimi
Bana hiç ihtiyacı yoktu
Sevgimle oyuncak gibi oynadı
Beni kaybetmekten hiç korkmadı
Bana hiç ihtiyacı yoktu
Onurum ve gururum yoktu artık
Kuşlar gibi kanatlanmak gökyüzüne
Bulutlarin arasında uçmak özgürce
Yağmur gibi yağmak yeryüzüne
Yaşamak gibi sebepsizce
Bu yıldırımli gecenin eşliğinde
Yazıyorum bu şiiri özleminle
Parlak Gaz lambası eşliğinde
Yazıyorum bu şiiri özleminle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!