Arzulu Bekleyiş Şiiri - Ayşe Gönül

Sırma saçlar hoş idi ömrümün baharın da
Kalem kaşlar çizmişti sert ifade alnımda
Gözümdeki bakışlar ahenkle dolaşırdı
Gülen gözler bakardı bir daha her anında.

Yıllar geldi oturdu yüzümdeki neşeme
Sanki bıçak izleri yılların çizgileri
Baktıkça tüm aynalar ahenk taşımaz yine
Dönüp gitmek gerekken bu yansımalar niye.

Sorumsuz geçirdiğim günlerim filim gibi
Bazen beş dakikalar siliyor tüm kederi
Dönme dolap gibiymiş hayatımın çemberi
Savruldukça rüzgarlar uçuruyor bedeni.

Kederi unuturum şoklayarak beynimi
Silinmeyip çoğalan yargılıyor nefreti
Kelimeler yetmezmiş bir bir cümle kurmaya
Yıllarım yetmez oldu acıları sarmaya.

Bak bir yıl daha bitti,takvimler yenilendi
Sabah özlemle kalkıp,gece nefretle bitti
Saydığım senelerim çöpe malzeme oldu
Umutları beklerken mutsuzluk yoldaş oldu.

Yaşamı nakşetmedim bir türlü benliğime
Kelimeler düğümdü senelerin içinde
Geçmişler ilmik ilmik beynime dokunurken
Ölüm bile gelmedi arzulu bekleyişte.

Şiir:Ayşe GÖNÜL
04.03.2014 23:35