Arzularım Hayal Oldu Şiiri - Zeynep Koçar

ARZULARIM HAYAL OLDU
Ben sana tutulmuştum,hayallerim alabora oldu kalbimde
Her umudu sardım ben,gecenin tam içinde
Yüreğimde bir yangın sönmüyor nedense
Arzularım hayal oldu,kaldım kendi gölgemde

Bir tebessüm bekledim yorgun sabahlardan
Bir umut aradım, suskun dualarımdan
Kalbimle yürüdüm sessiz sokaklardan
Bir iz kalsın istedim solan adımlardan

Sokak lambalarıyla dertleştim gecelerce
Kaldırımlar dinledi beni,yıldızlar ise sessizce
Bir çocuk gibi diz çöktüm hayallerimin önünde
Arzularım hayal oldu,soldu çiçek gönlümde

Bir hikayeydik belki de yanlış yerde yazılan
Yan yana olsakta hep ayrı sayfalarda kalan
Kalbimiz aynı dili konuşmazdı sustukça yanan
Bir bakışta bin cümle kurardık ama hep yarım kalan

Ama yine de affettim,seni değil,bendeki seni
Bu kadar severken bile susan dilimi
Sevgide mantık yok ki,hesaba gelmez ki
Her şeye rağmen,susa susa seviyorum seni

Adımlarım sende başlıyor,sende bitiyor, yine de
Ben seni özlüyorum,habersizce sessizce
Ama her dokunduğum anı, yavaşça kanıyor içimde
Ve şimdi yorgun bir nefesim belki sadece

Kaç bahar geçti seninle uyanamadığım
Kaç gece tükendi adını fısıldıyamadığım
Yokluğunda hayalini sarıp sarıp sarmalayamadığım
Kokunu içime çekip çekip koklayamadığım

Ve şimdi, bir dua gibi çıkıyorsun dudaklarımdan
Yıllar geçti izlerin silinmedi hâlâ satırdan
Kalemimin mürekkebi biterken umut sayfalarından
Arzularım uçup gitti parmaklarımın arasından

22.04.2025