Seni bir şehrin içine sığdırmak, utandırıyor beni.
Oysa sen bir şehirden fazlasını veriyorsun bana.
Nefes alamadığım anlarda nefesim oluyor,
Sığmadığım da dünyaya, hayatım oluyorsun.
Nehirler düşey akmaz derlerdi.
Ben en çok senin, Boğaziçi’ne dökülüşünü sevdim.
Ve yalın ayak başlar nefret…
Gecelerce konuşamazsın ve kimselerle.
Susamazsın fıkır fıkır yanan ateşin dolgun alevlerine.
Sonbahar bilmez ki yaprak yaprak açan baharı…
Bilmez ki menekşe kokusunun,
burun deliklerinde bıraktığı hazzı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!