Arya Şiiri - Reşat Ok

Ağzınız mis gibi şiir kokuyordu hanımefendi
Yaklaştınız mahremime,
Destur buyurdunuz bir şiir ile.
Toprağı, kefen doğururdu
Kınından çekilen kılıcı öfke
Şairi, şiir doğururdu
Güz rengini, hazan yelini saçlarınız
Nasıl unuturum
Aşkınızın, gece gibi kıldan ince olduğunu.
Saçlarınızda kestane mevsimi vardı,
Gözlerinizde kestane burcu,
Yollarda sizin türküleriniz,
İstasyonlarda bitmeyen vedalarınız,
Sizinle sürgün yedik, sürüldük, ayrı düştük.
O eski ve yırtık resminizdi
Gözlerimizde bağdaş kuran
Mahmur bakışlarınız yıllanmış şarap gibiydi
Bin yıllık şiir gibi.
İnce beliniz vardı, ince belli sigaranız
Zatıalinizi gören güller
Utancından kırmızı kesilirdi.
Nefesinizde okyanus ferahlığı vardı,
Dudaklarınızda yosun kokusu
Öpülmemiş dudaklarınızın kıyısında beraber gülüştük,
Sarhoş olduk
Ağzınız şiir kokuyordu hanımefendi.
Cesurdunuz, her şairi kandıracak bir güzelliğiniz vardı,
Güzeldiniz, her şiirde sizin adınız.
İntihar eden şairler gördünüz,
İki mısrasını kement yapan şairler.
Haklıydınız
“Şiir, şakaya gelmezmiş
Namlunun rahminden çıkan
Bir şiir ile
Şair doldururmuş”
Cahildik, bir şair gibi sevemedik sizi
Biliriz, güneş gibiydiniz gecemize
Ay gibiydiniz , ay sizden bir parça idi
Ustura gibi gülüşünüz vardı
Yaşam ve ölüm arasında bir perde gibi
Her erkeğin bir -ah çektiği.
Sizin de acınız vardı, sancılıydınız
Daha kaç kişi sever diye?
Biliyoruz, bizde biliyoruz, hunharca biliyoruz!
Her elveda bir bahar içre.
Nasıl unuturum aşkınızın da
Gece gibi kıldan ince olduğunu.
Ve ben bu gece ölebilirim hanımefendi
Ölümü hangi şiir anlatabilir?
Hangi şiir beni yıkasa da rahatlarım?
Kaç şiir ruhumu defnedebilir?
Ağzınız dolu dolu şiir kokuyordu hanımefendi.