Artık Yoruldum Şiiri - Sevilay Saban

Sevdim, sevildim sandım
Yıllarca peşinden sürüklendim
Ben yalancı gözlere inandım
Artık yoruldum

Yere düşen solmuş gülün hüznü
Var yüreğimin derinliğinde
Ölçüsüz yaşamak istemiyorum
Artık yoruldum

Geceler yüzümü örttü
Sessizlik en iyi dostum oldu
Umutsuzluk eşim oldu
Artık yoruldum

Senden büyük ümitler beklemedim
Olasılıkları sen ile yaşamadım
Ben hayal dünyam ile acıları buldum
Artık yoruldum

Kırık parçalanmış kalbim
Çizgi, çizgi olmuş yüzüm
En gerçek yanım
Artık yoruldum

İçimdeki güzel çocuğun
Ana dili suskunluk
Geleceği yalnızlık
Artık yoruldum