bir yangın geçiyor içimden,
kül yok, duman yok
parmak uçlarımda titriyor
söylenmemiş her cümle,
yine de susuyor kalem,
kaçıyor kağıttan aşk.
bir zamanlar
gözlerinle başlıyordu şiirler,
şimdi suskunluğunla bitiyor her harf.
Kayıt Tarihi : 28.7.2025 09:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebriklerimle…
bir demet karanfil açıyorum
acılarımdan kırmızı
güneşe dönüyor taç yapraklarım
bu şehrin bütün meyhanelerinde kadeh kaldırıyorum
selamlıyorum bütün aşklarını
bu rüzgar böyle esmemeli artık
bu deniz böyle dalgalı
bu yaz cehennem sıcak
biliyorum
böyle kesmemeli kağıt
böyle derinden
kalem böyle suskun
yok böyle olmayacak
şiir suskun
bu roman böyle yarım
demek geldi içimden.
İçtenlikle kutluyorum şiirinizi.
Yangına sebebiyet aranır diye mi, bilmem!
Özellikle kağıttan
Çabuk tutuşan hemen her şeyden
Kaçıyoruz,
Farkında olmadan...
Bakışlar biraz sabit, donuk bu aralar,
Güze açılır, meraklanmayın Bekir Bey,
Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (3)