Artık vazgeçtim Şiiri - Murat Ülkü

Ne bir ışık ne bir umut, her yer tükenmişliğin suyu,
Boşlukta yankılanıyor çığlıklarım, duyulmuyor hiçbiri.
Ruhum sarmalında kaybolmuş yitmiş, akıl firarda şimdi,
Geriye ne kaldı benden, ben dediğim bir enkazdan ibaret mi?

Hani biterdi bu acı, her vedanın bir sonu vardı?
Meğer bitmezmiş bu hüsran, ruhum hep yaralı kaldı.
Bir düş gibiydi umut, gözlerimde bir hayal gibi uçtu,
Şimdi ben, sadece ben, bu yıkık dünyada bir hiç oldum
.
Her nefeste bir sızı, her bakışta.bir hüzün izi,
Taş kesilmiş yüreğim, ne ağlar ne de güler gezinir.
Kabullendim bu kaderi, vazgeçtim her şeyden artık,
Ölüme terk edilmiş bir çiçeğim, köklerimden kopartıldım.

Artık ben vazgeçtim, bitti, her şeyden el çektim,
Birçok şeyden yoruldum, haklı olmaktan vazgeçtim.
Doğruyu kabul ettirme çabası, boş bir rüzgar şimdi,
Anlatmaktan yoruldum, harfler heceler cümleler bitti.

Herkesin gönlünü hoş tutmak, ne beyhude bir gayret,
Yırtındım durdum boşuna, faydası ne, bu ne feraset.
Sonunda ben anladım ki, hiç kimse anlamıyor beni,
Yalnızlık kaderim se, niye huzuli yıpratayım kendimi?

Yüreğimde sönmüş bir alev, gözlerimde hüzün,
Suskunluğa büründüm, artık kalmadı diyecek sözüm.
Vazgeçişin ağırlığı, omuzlarımda ağır bir yük,
Ama bu sessizlikte vefasızlığın emeği büyük.

Şimdi kendime döndüm, içimde yeni bir ses,
Fırtınalar dinsin artık, alsın murat bir nefes.
Yaralı bir kuş gibiydim, kanatlarımı kendim sardım,
Eski ben'den vazgeçtim, amma yeni bir ben buldum.

Boşlukta savrulurken, kimsesizigim beni okşar,
Küllerimden doğariken, içimde bir aşk coşar.
Kaybolan karanlık, ümitler değil, ufukta yepyeni bir şafak,
Niyetim, kendi atesimle kendimi yakmak, ve kendime ışık olmak.

Yıkılan duvarların ardında, bir bahar bekler beni,
Yalnızlık değil bence bu, huzurun ta kendisi.
Vazgeçtim bosuna çabalardan,bııraktım her şeyi,
Şimdi ben, sadece ben, yeniden doğan bir ben ki yepyeni...

Geceler gündüz oldu, uykularım paramparça,
Anılar bir bıçak gibi, her defasında saplanır içe.
Tüm yollar kapandı, çıkmaz sokakta kaldım tek başıma,
Siz beni bir çıkmaza değil, boşluğa ittiniz, beni siz delirttiniz...