Eskiden herkese anlatırdım içimi,
dinliyormuş gibi yapanlara bile.
Sustum sonra…
Anladım ki bazı insanlar
yalnızca duymak için yakın durur,
anlamak için değil.
Yanlış arkadaşlıklar,
bana hep kendimi anlatmaya çalıştığım yerlerdi.
Oysa bir dost,
orada olduğunu fark ettirmeden yanında durandır.
Artık daha azım.
Ama daha huzurluyum.
Her kahkaha samimi değilmiş,
her “buradayım” gerçek değilmiş,
anladım.
Şimdi yoluma karışanları değil,
yoluma ışık tutanları seçiyorum.
Ve evet,
bu sefer kendim için yapıyorum.
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 16:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hiç bir sebep yokken hayatımdan giden dost sandıklarıma ithafen…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!