Artık Özne Şiiri - Esra Nizam

"Artık Özne"

...

Seni sevmeye muhtaçlığımaüzgünüm.
Artık utanıyorum bu acizliğimden .
Acı içinde bedenim.
Sonsuz bir matemin içindeyim .
Fırtınada yıkılmış bir çınarın
kimsenin görmediği enkazı gibiyim.
Sustu zannettiğin o kadın
en depremsi feryadıyla ,
haykırıyor yüreksizliğine.
Beni sessizliğin öldürecek!

Sevgimle sana güç verdiğim için
kendime çok kızgınım...
Ellerimi titreten sevinçken,
bir daha
senden bahsedemeyecek hale getirdin beni.
Yaşadıklarına bir türlü sahip çıkamadın.
Bir kez olsun gönlümü almaya gerek duymadın.
Bir kralın soytarısı gibi tuttun beni hayatında.
Arkadaşlarının kahkahalarına meze ettin.
Kimselerin dokunmasına
izin vermediğim hayallerimi
paramparça ettin.
Beni bu vicdansızlığın öldürecek !

Beni üzmek için verdiğin çabaya çok kırgınım.
Fırsatlarına harcadın beni.
Sorumluluğunu sorun gördün.
Her şeye rağmen seninle kalmak için ,
kalbinin kıyısında
kaç kez yoğurdum sevgimi umutla.
Yuttum tavrının zehrini.
Zaafım besledi seni.
Kırık duygularımla doydun.
Beni o bencilliğin öldürecek !

Senin için aklıma savaş açan gönlüme,
çok dargınım .
Böyle bir çelişkiyi
neden içimde hükümdar kıldın.?
Asılı kaldım sonsuz bir arafta.
“Artık öznesi”
olmak istemediğim bir cümlenin,
zorla kahramanı yapmaya çalıştın beni.
Kapılar ardına sakladığın sıfatım ,
Ruhuma yapışmış inanışlarımla donandı.
Beni bu gaddarlığın öldürecek !

Halâ seni unutamayışıma üzgünüm .
Ait olmadığın bir kalpte
bu kadar kalma ısrarın niye ?
Siktir olup gitsene aklımdan!
Ne el sallayabildin ardımdan
Ne de yüreğinde ağırlayabildin .
Sadece hislerimi kirlettin .
Her taşın altına el konmazmış.
Ben bunu ,
senin kalbine denk geldiğimde anladım…
Beni en son,
o devasa kalpsizliğin öldürecek…

…

ESRA NİZAM