hayat oyununda ölüme çok erken (5/12/05) söbelenen
ufuktan doğan’ın anısına...
erken yoruldun hayat oyununda
bir karanfil gibi taşıyorum seni şimdi yakamda
insan yaşayınca öğreniyor
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
keşke sadece hüzün kokulu bir şiir olsaydı...
ne demeli, özellikle annesine sabır.
beyaz bir karanfil bıraktım,
beyaz gülüşlü kara bakışlı çocuğa...
Yüreğinize sağlık.Öyle içten ki. Evren DALGIÇ
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta