Artık Gidebilirsin Şiiri - Gönül Kütük

Artık gidebilirsin…
seni sonsuza kadar azad ediyorum.

Bugün senden kalan her şeyi topladım.
Başımın üstünde taşıdığım hatrını,
Tozlu ceketinin cebinde kalan ihmalini,
Değer diye sunduğun o çürümüş ilgini,
Seninle birlikte azat ediyorum.

Yaşattığın kısacık mutlulukları buruşturup,
Yazılamayan bir şiir gibi çöpe atıyorum.
Sen fark etmeden,
Benim kendimle verdiğim savaşlar,
Hep yenilgiye uğradı.
Yaklaştıkça bir adım geri çıktın.
Sandım ki tek taraflı bir çaba,
Aramızdaki mesafeyi kapatır,
Aslında uçurumlar açarmış.

Artık gidebilirsin…
içime sığdıramadığım bu sevdayı,
Bağrımdan sökerek çıkarıyorum.
Maviyi de çıkardım gökkuşağımın renklerinden,
Bana mutluluğu reva görmeyen o yüreğe,
Bu mavilik de fazlaydı zaten.
Yerlerde sürüklediğim gururum beni affeder mi bilmiyorum.

Sadece kalan son kıvılcımın da sönmesine üzülüyorum.
Nefes alırken aşkınla kavuran o ateş,
Artık üşütüyor içimi.
Sığındığım ne varsa üzerime yıkılıyor.

Artık gidebilirsin..
Seni azat ediyorum.
Bugünü unutmak için,
Geçmişimi de silmem gerektiğini biliyorum.
Gözlerinin baktığı boşluğu varlığımla doldurmak, benim kendime yaptığım en acı ihanetimdi.
Sabırla sıktığım dişlerimden helallik istiyorum.

Göğüs kafesimde çırpınan kuşları da,
Özür bıraktım yeni sevdalara.
Şimdi izninle bıraktığın dağınıklığı toplayıp,
İnatçı bir leke gibi senden arındırıp,
Kalbimi yıkamam gerek.

Artık gidebilirsin…
Seni azat ediyorum..