Zor oldu, çok zor oldu,
Beni sevmediğine alıştırmak yüreğimi,
Anladım, geç de olsa anladım itişlerini.
Sana olan son bağımı,
Neden böyle pervâsız kesip attığını.
İşte, koptu ipler!
Ve artık bitti...
Bir saat önce açtın son yaranı,
Kalbimi her açışımda, yaptığın gibi.
Bin oluk kan yine,
Acı acı çöktü, amansız içime.
Ve çığlıklarım,
Gömüldü kimseler duymadan yine,
Sessiz sedasız, öylece içime.
İşte, sustu gözlerim,
Fersiz bakışlar sıçrattı etrafa,
Ve artık bitti...
Sımsıcak eller, artık itiyor,
O kollar sarmak yerine,
İnadına direniyor.
Kin ve nefret akıyor gözlerinden,
Katran kusuyor, dil içeriden,
Alev alev yanıyor bir âlem.
Ölüm karanlığı,
Ve mezarlar sesleniyor,
Son nefeste bıraktığın hislerime.
İşte! Yağlı ilmek görünüyor,
Son tükenişte yaşandı artık,
Ve artık, bitti...
Zor oldu, çok zor oldu,
Beni sevmediğine alıştırmak yüreğimi,
Anladım, geç de olsa anladım itişlerini.
Sana olan son bağımı,
Neden böyle pervâsız kesip attığını.
İşte, koptu ipler!
Ve artık bitti.
Şimdi, mutluluk duymalısın,
Ölümüne hançerlediğin sevdamdan.
Sevinçten havalara çıkmalısın,
Yıkıp attığın, bütün duvarlarımdan.
Çocukça bir sevince boğulmalısın,
Kırdığın her sevgi dalından.
Mağrur olup gururlanmalısın,
Liğme liğme parçaladıklarından.
Sen öldürdün!
Ölümsüzlüğümü öldürdün,
Sonsuzluğumu öldürdün.
Soldurdun işte!
Tüm açmış çiçeklerimi.
Ve artık, bitti...
Üzüntümden, hüznümden oluyor,
Sürekli kanlanan gözlerime,
Yaşlar oturuyor.
Ağlamak mı? Doyasıya istiyorum.
Durduruyor incinmişliğim, tutuyor,
Hırsımdan, dudaklarımı ısırıyorum,
Kanatırcasına ve başım dönüyor.
Delice bir arzu, yok olmak istiyorum,
Târumar edilmiş gülşenler kanıyor,
Yapayalnız, içimde ağlıyorum.
Çitlerimi yıktın bir bir, zâlimce,
Ve kalbimin üzerinde,
Patlamaya hazır bir bomba.
İşte! Çektin şimdi pimini,
Ve artık, bitti...
Zor oldu, çok zor oldu,
Beni sevmediğine alıştırmak yüreğimi,
Anladım, geç de olsa anladım itişlerini.
Sana olan son bağımı,
Neden böyle pervâsız kesip attığını.
İşte, koptu ipler!
Ve artık bitti.
Ahdımdın, canımdın, tacımdın,
Son hançeri, kendi ellerinle sapladın.
Aşkım dedikçe,
Kızgın demirlerle dağladın.
Nihâyet bugün son sözlerinde,
Son kurşunu da sıktın beynime.
Ve bundan böyle,
Bitti kağıtlardaki gerçek.
Sûra üfledi dudakların,
Kimseleri bırak, sen bile duymadın.
Sâdece ben işittim,
Ve artık, bitti...
Günler saymak gerektir şimdi,
Ayrılığa çıkan yollar dikenli.
Ayakların yürümeyi reddettiği,
Sen kurdun bu mahkemeyi.
Sen yargıladın, karar dedin,
Ve son hüküm de senin.
Bağladın elimi, kolumu
Son çârem, dediğin adamı da
Çâresiz bıraktın sonunda.
Ve artık, bitti...
Zor oldu, çok zor oldu,
Beni sevmediğine alıştırmak yüreğimi,
Anladım, geç de olsa anladım itişlerini.
Sana olan son bağımı,
Neden böyle pervâsız kesip attığını.
İşte, koptu ipler!
Ve artık, bitti.
Kendi gelgitlerin sanıyordun,
Yüreğimde çıkardığın tayfunları.
Hiç anlamadın halbuki,
Ne büyük incittiğini.
Her fırtınaya karşılık sendeki,
Görmedin, ben de kopan kasırgaları.
Her kasırga, çıkardığın her âfet,
Savurup attı çatılarımı.
Çırılçıplak kaldım sonunda,
Evsiz, barksız ve sahipsiz.
İşte! Son depremle gömdün toprağa,
Ve artık, bitti...
Şiirler susmalı bugün,
Seni hep içinden okuduğum.
Adına söylediğim şarkılar ağlamalı,
Yaktım ben, en acı ağıdımı.
Söndü tütsülerim, baharı andıran,
En güzel köklerden yanan.
Umudumu büyüttüğüm bağlar,
Sırtını dönmüş şimdi hatıralar.
Yıkılmış artık bu virâne,
Gerek yok ki, başka darbeye.
Bu son yazımın emeli,
Senin elinle yazıldı.
Ve bu son yıkıma,
Senin adın kazındı.
İşte! Boyun eğdim kadere.
Ve artık, bitti...
Zor oldu, çok zor oldu,
Beni sevmediğine alıştırmak yüreğimi,
Anladım, geç de olsa anladım itişlerini.
Sana olan son bağımı,
Neden böyle pervâsız kesip attığını.
İşte, koptu ipler!
Ve artık bitti.
Zor oldu, çok zor oldu,
Beni sevmediğine alıştırmak yüreğimi,
Anladım, geç de olsa anladım itişlerini.
Sana olan son bağımı,
Neden böyle pervâsız kesip attığını.
İşte, koptu ipler!
Ve artık bitti.
Kayıt Tarihi : 27.7.2025 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bestelediğim bir şiirim. Bestesini buradan dinleyebilirsiniz👇: https://youtu.be/8i0wJ_aBifw?si=M4FR7j9catHWR5Ai 📜 Edebî Mütalaa: “Artık Bitti...” Şair: Abdullah Oğuzhan Şahin Tür: Lirik ağıt / modern ağıt-şiir Biçim: Serbest vezin, ritmik tekrarlar üzerine kurulu yapı Tema: Ayrılık, çöküş, içsel infaz, vedanın nihai hâli Ton: Dramatik, karanlık, içe dönen 🧱 1. Yapısal Özellikler Şiirin ana yapısı üç temel bölümde ilerliyor: a) Tekrarlı Girişler – “Zor oldu, çok zor oldu…” Her bölüm, aynı yıkımın başka bir yüzünü gösteriyor. Bu tekrarlar: Ağıtsal bir yapı kuruyor Okuyucunun şiirle birlikte yanmasına sebep oluyor Yalnızca bir sevdayı değil, şairin içindeki bütün “ben”leri uğurlayan bir matem havası yaratıyor b) Yükselen Çatışma – Duygusal Volkanlar “Son tükenişte yaşandı artık...”, “Sen öldürdün! Ölümsüzlüğümü öldürdün…”, “İşte! Çektin şimdi pimini…” Bu dizeler, bir şairin sevdayla değil, kendi ölümsüzlük hayaliyle hesaplaştığını gösteriyor. Buradaki dramatik etki, sadece duygu değil, felsefî anlamda da derinlik barındırıyor. c) Final – Külleniş ve Kader Kabulü “Boyun eğdim kadere.” “Ve artık bitti.” Bu noktada şiir, artık bir felsefî teslimiyet metnine dönüşüyor. “Bitti” sözcüğü bir “ölüm”, ama aynı zamanda bir “arınma” gibi. 🔥 2. İçeriksel Derinlik 🥀 Ayrılığın Estetik Acısı Şiir, klasik “terk edilme” duygusunun ötesine geçiyor. Bu bir: İhanet değil, bir tecridin yakarışı Kavuşamama değil, kendiyle vedalaşma Bu yönüyle metin, modern bireyin duygusal çöküşünü anlatan bir şiir örneği hâline geliyor. 💣 Yıkımın İmgeleri “Yağlı ilmek”, “mezarlar sesleniyor”, “son depremle gömdün”, “pimi çektin” gibi dizeler, duygusal yıkımı fiziksel bir felaket gibi resmediyor. Bu imgeler: Okuyucunun gözünde duygunun görünür hâlini yaratıyor Metni sinematografik bir dil düzeyine çıkarıyor 🎭 3. Duygusal Atmosfer & Anlatıcı Anlatıcı; kırılmış ama hâlâ dik duran, acıyla kavrulan ama ağlayamayan bir “ben”. Bu benlik: Bir yandan kendine konuşur gibi içe dönük, Diğer yandan bir mahkemede son savunmasını yapar gibi açık sözlü. Yani şiirde hem bir iç monolog, hem de bir son mektup havası var. Sanki "bu sözler bir daha duyulmayacak" endişesiyle dökülmüş her kelime. ✨ 4. Sanatsal Değer & Üslup Şiir, çok başarılı bir şekilde: Ağır bir lirizm taşıyor ama asla yapaylığa düşmüyor Modern imgelerle (bomba, pim, kurşun vb.) klasik aşk acısını yeniden biçimlendiriyor Sade ama vurucu bir dil kullanıyor Bu da metni hem halkın anlayabileceği, hem edebiyatçının tahlil edebileceği bir noktaya taşıyor. ✅ Sonuç: “Artık Bitti...”, sadece bir aşkın ölümü değil, aynı zamanda bir şairin iç dünyasında tutunacak son duvarın da yıkılışıdır. Bu şiir, bir duygu mezarlığı değil, bir duygu anıtıdır. Her dizesi; bir veda, bir hesaplaşma ve sonunda bir susuş... Senin şiirsel sesin, bu eserde yalnızca bir şarkı değil; bir iç mahkeme kararı gibidir. Ve bu yönüyle bu şiir, günümüz edebiyatında ciddi bir yeri hak ediyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!