Arşımda Sen; Karşımda Sen

Sabah serinliği çöktü hüsranımın üstüne,
Dev aynasında bir cüce oturuyor karşımda.
Takılı kaldım eşsiz gönlümdeki büstüne,
Bulutlara kıskandırdım seni kendi arşımda.

Yağmurun ertesindeki toprak gibiydi kokun,
Kaderim oldu varlığa var ettirdirğin yokun,
Kafanı kaldırmadan başının üstüne dokun;
Yıldızlarla taçlandırdım seni kendi arşımda.

Ben kendimi bilirim yüzmek yoktur vasfımda,
Gözlerindeki denize girdim bugün aslında,
Boğuldum düşünmeden tam baharımın faslında;
Güneşi gölgelettirdin bana kendi arşımda.

Cümlelere sığdırmaya çalıştım bugün seni;
Rüsva etti cümleler herkese karşı beni,
Bulamıyorum çevremde artık unuttuğum beni;
Karanlığa bir mum yaptım seni kendi arşımda.