Rumelinin yalnızlar köşkünde oturmuş;
hüzünle seyrediyor zamanı
gözlerinde hep bir arayış
Arşidük kızı Rosalinda
yudumlarken her zamanki gibi
geçip giden hayatını
özlüyor çocukluktan kalma tadını
Arşidük kızı Rosalinda
pembe yanaklarında solmuş gamzesi
kırlanmış sevda şarkıları söyleyen dudağı
vedaların son durağı
Arşidük kızı Rosalinda
bahçesinde güller laleler bezeliyken
solmuş viran olmuş bağları
şimdi garip kalmış gölgesi
ölüyor Rosalinda
Kayıt Tarihi : 12.2.2009 15:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!