Armut Hırsızı Şiiri - Duran Özaydın

Armudun dalına çıktım,
Nasıl düştüm bilemedim.
Birkaç armut alacaktım,
Tek bir tane yolamadım.

Komşular derildi başa,
Anam geldi koşa koşa.
Kulağını verdi döşe,
Soluğumu alamadım.

Meğer çürük daldaymışım,
Perişan bir haldaymışım.
Omuzlarda saldaymışım,
Tek bir armut çalamadım.

Güleser çırpındı durdu,.
Zöhre duyunca kudurdu.
Gayret nedir diye sordu,
Cevaplık söz bulamadım.

“Yaşamayansıca seni”
Çalmayacaktın sen hani? ”
Diyerek yerdiler beni,
Bu karayı silemedim.

Dur hele bi cici bacı!
Sözlerin ne kadar acı.
Her yanıma girdi sancı,
Bi kendime gelemedim.

Çocukluk değil mi işte,
Akıl olur mu o yaşta?
Ayağın kırılsın düşte;
Halime de gülemedim.

Gelen ayıpladı beni,
Derler: “Adam bildik seni”
Duran’ım ettim yemini,
Armutlara dalamadım.