Armağan Şiiri - Nisan Yağmuru

Karanlık düşlerimden,
Geceleri geçerim sonsuzluğa
Zamanın nasıl aktığını bilmeden dünyamda
Yaralarım olmuş kangren
Ya beni kesecek, ya da kesilecek
Ömrümü kesip biçecek
Özledim diyorsun
Nasıl özleyebilirsin ki beni!
Ruhum ruhuna karışmış iken
Hazan mevsiminde bile solmaz çiçekler açtırmış iken
Gecenin acılı saatlerini yaşarken
Pencereme bir kuş dokundu
Gecenin acı, zifir karanlığında
Umutsuzca yatağımda boğuşurken
Penceremin pervazında bir kutu
Allah'ın bana armağanı,
İçinde sen
Eylül yağmurlarına, göz yaşlarım karışmışken
Sıcacık, umut güneşi doğdu üzerime
Sıcaklığını sevgimden almış,
Işığını ruhumu sarmalayan kollarımdan
Biliyorum, hazana bir sevda doğacak,
Beni yakıp kavuracak
Ruhumun çiçekli bahçesinde
Koşan çocuk gecenin kör saatinde
Acımasız düşlerimi kovalayacak,
Umudun sonsuz yollarını açacak
Sevgisini nisandan, sevdasını eylülden almış
Yağmurlar dökülsün
Aşk ile yanan bedenlerimize..