Yalnızdı, fakat kalabalıklara açılırdı pencereleri.
Gözetlerken seni, seyre dalarmış âlemleri.
Duydum ki gözlerindeki soğukluk karartmış o tan yerini.
Sanırım, bu sendeki yitip gitmişliğin bir ifadesi.
Şimdilerde baktığı her yer onun arka bahçeleri.
Ardında terk edilmiş bir bank ve hüzünlü bir gezinti.
Bendeki sonbaharın esen son karayeli,
söndürdü içimdeki o cüretkâr ateşi…
Kayıt Tarihi : 25.9.2025 16:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!