ARİFE GECESİ
Ben her Arife gecesi yatağıma yatıp sessiz ve gecenin koyu karanlığına dalınca ruhumla ve hayalimle bir yolculuğa çıkarım.
Kalkıp düşerim yola, herkes uyurken ben yolsıra doğru düldüzüne giderim.
Elimi yüzümü yurum abdesimi alırım ve düldüzü türbesine gelir on iki imamlara, düldülün izine duâmı ederim.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta