Ardavuzum Ben Şiiri - Mustafa Yuka

çeşmenizde
ardavuzum ben
bazen çakıl taşı
bazen de
bir yosun olurum

bir çeşmenin kaynağından
hep seni aradım
koca evren içinde

yoruldum
susuzlukta kurudu göz pınarlarım

bir taşralı pınarın
kaynağından filizlenir gülhatmi
kıskanır onun güzelliğini
navruz yada nergiz

güneş de kıskançtır
sakın güneş çarpmasın

alizeler esince
eğilir salkım söğütleri
eğilmez,kirpik ve kaş
bir de baş
eline su dökemez
nil’deki papirüs

dünyanızdan ben
bir damla gözyaşıyım
kendi içime akar
ırmak olurum.
bir akvaryum balığı gibi
kendi denizimi arar dururum

her akşam
bir kadeh ay ışığı yudumlarım

bir çeşmeye ay düşmüş
geri gelmez
ayın şavkından kendimi gördüm
aynaya gerek kalmaz

ben,bir defa geçtim
orta mektep şiirinde
bir daha geçmedim o tenha yoldan

ama şimdi
tropikal meltemlerdeyim
tibet gibi suskun
ağrı gibi içli
everest kadar fırtına yüklüyüm