Düşmüşüm hayat denen çöle
Açmışım ben sevmeye sevilmeye
Tam bıkmışken arayışlardan
Sen çıktın karşıma vâhâ diye
Yalnızdım ıssızdım
Tek başına gizemli bir aramdım
Konuşmayı sevmezdim pek
Kimseye bişey anlatmazdım
Belki biraz kabaydım
Belki insanlar uzak
Evren bile yavaş yavaş çöküyor
Doğa yok oluyor
Ebedi olan insanların ruhları derler
Bu çağdaki insanların ruhsuzluğu beni deli ediyor
Hayatım dünya kadar karanlıkken
Kainatlar kadar güzel olan sen geldin aşkım
Çığlıklarla geldiğimiz dünyadan
Sessizlikle göçeceğiz
Belki kör bir kurşun belki bir mayın
Koparacak bizi dünyadan
Bayramlar gelecek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!