İnsanın en güzel çağı bir kış masumiyetindedir.
Gerçekliğin rengi siyahtır gecede.
Ve sessizce en ayazında düşüncenin
yağarken içine en sıcak merhamettir kar taneleri.
Buğulanmış camdan izlerken zamanı,
zaman büyütüyordu candan bir an kadar arda kalan duyuşları.
Kayıt Tarihi : 31.3.2013 14:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!