Arda Başol Şiirleri - Şair Arda Başol

Umrunda olurdum belki,
Kendimi sana açıklasaydım.
Gözlerinin içine baktığımda
Diyebilseydim keşke:
Ben sana aşığım.

Her nefes biraz daha söndürüyor beni.
Sığınacak bir hatıra bile kalmıyor karanlıkta.
Kulaklarım bir ses arıyor;
fısıldıyor rüzgar,
Islak ve isimsiz bir mezar taşına.

Kırılmış hayallere inat açıyor çiçekler,
Sessizce bağırıyor toprağın derinliklerinden.
Bir kalbin görmezden gelinen çırpınışları gibi,
Yenilse de vazgeçmiyor sevdiklerinden.

Karanlığın ortasında bile unutmuyor güneşi,

Sanrılar gördüğünü sanıyor
Geceleri kabuslar görüyor
Duygularını gizlemeye çalışıyor
Sadece susuyor ve izlemeye başlıyor
Kaleme sığınıp kâğıda dökülüyor
Ve şunları yazıyor;