Arayış / aşkın kutlu seferi

Sen
Ey ! gölgesi kendinden ağır insan
Sarmaşıklar içinde
bulanmış kehkeşan

Çöle uzanmış yatıyorsun
Varlığın yokluk penceresinde
bir bed-i münker

Ay
Yıldız
Kahramanları farklı hayale yürüyor hayalet yollarda

Hakkı arıyordun
nasılda
yıkıldın
sıyrıldın

Kendinden uzakta kendini arayan insan!

Lağv edilmiş tarihte sahnenin arka yüzü gibiydi yarılan yer,
dar kaldırımlar,
çıplak yollar
Sapsarı deniz
Kahverengi gök

Ben
Çitlenmikler akıyordu zaman - hüsn-ü an-
İçmiştim güneşi kararan ellerinden
Arkanda
Arkamda
Kıvrak dağların izi
Bulutları sırtlanlanmıştı
Şehrin silueti

Geldin artık hicr-i melal içinde

Biz
Güneşe dokunacaktık, aydınlatmak için günü

Yüzümüzü çevirdik göğün derinlerine cebr-i-âlî'yi bekliyorduk

İbrahim-i yıldızlar topluyorduk
Çıplak ayakla parmak uçlarımızda
Hoş nağmeler doluyordu
Doğuyordu
Işıklarla gecenin kıvrılan eteklerine
derûnî bengisu Develi

aşkın kutlu seferi
syf:121-122