Arar Dururum Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Yaratan kullara insanlık vermiş,
İnsanda insanlık arar dururum,
Bâzı kullarına hayvanlık vermiş,
Hayvanda insanlık arar dururum.

Hayatıma girmiş inâniyetlik
Can çekişiyordu mâneviyetlik
Yapalım dedik bir insâniyyetlik,
İnsanda insânlık arar dururum.

Kimi yaşar güzellikler içinde
Tüm güzellik mezellikler içinde
Binbir çeşit özellikler içinde
Vasıfta insânlık arar dururum.

Aklım deryâ gibi sahili meçhûl
Kimi fikirlerin câhili meçhûl
Kimi yüreklerin fâili meçhûl
Fiilde insânlık arar dururum.

Bütün dertlerimi uyutmuş gibi
Rüyâlarda dilekler tutmuş gibi
Gönlümü göğsünde unutmuş gibi
Dört bir yanda seni arar dururum.

Saçlarım ızdırâp rüzgarlarında
Bir kaç tutam teldir,marazlarımla
Sineme kök salmış garazlarımla
Sobelenmiş gönül, yanar dururum.

Senden başka biri bey etmez beni
Gönül teli sızlar ney etmez beni
Elin merhemleri ey etmez beni
Ben kendi yaramı sarar dururum.

Kimi zaman kendimdende sakınır
Başımdan geçenlerden hep yakınır
Dört dönerek etrafıma bakınır
Kendimde insânlık arar dururum..

Cümle âlem sevenlerin kalbinde
Yer etmişim en azından birinde
Toprağa karışmış âşık kabrinde
Sezai'yi gönüllerde bulurum.
Kendimi kalbinde arar dururum