Aramızda bir sey mi vardı

ARAMİZDA BİRSEY Mİ VARDI

Aramızda, adı konmamış bir suskunluk vardı,
söylenmeyen sözlerin gölgesinde
büyüyen bir boşluk...

Ne el oldun bana,
ne de yar.
Bir adım atamadık birbirimize,
her daim yarım kaldı heveslerimiz.

Bazen bir bakış,
bazen bir tebessüm sandım sevgiyi…
Oysa kalbime dokunan hep
yokluğunun soğukluğu oldu.

Belki bir ihtimal vardı,
ama biz,
o ihtimali bile konuşmaya cesaret edemedik.

Ve şimdi geriye dönüp bakınca,
sadece koca bir sessizlik,
ve sorusu hiç bitmeyen bir kalp ağrısı kalıyor:

“Aramızda gerçekten bir şey mi vardı?”

Ve eğer hiç bir şey yoksa,
neden gözlerin hep sakladı benden gerçeği?
Neden sustu dilin,
ama kalbin bazen bana çarptı?

Bir şeyler olduğunu hep ima ettin,
ama her defasında bir duvar ördün önüme.
Cesaret yerine bahaneler,
sevda yerine “olmayanlar” sürdün masaya.

Ben bekledim,
sen engelleri sevdin…
Ben inandım,
sen ihtimalleri gömdün.

Ve işte şimdi soruyorum,
belki de son kez,
kendime, sana, bu yarım kalmışlığa:

Eğer hiç bir şey yoktuysa,
neden bu kadar acıtıyor kalbimi?
Eğer bir şey vardıysa,
neden hep yokmuş gibi davrandın?

bir şeyler olduğuna ima ediyorsan neden hep engel koydun ,
neden olmazları öne sürdün

Neden varlığınla yokluk yaşatıp ,
yokluğunla varlığını hissettirdin

Aramızda gerçekten bir şey mi vardı...