Araf Şiiri - Mehmet Dağ 2

Bana benden bahsetme sevdiğim,
Bana kendini anlat.
Geceyi üşütmüşken kader,
Tek tek bastığı toprakları gezdiğim,
Bana seni üzen derdi anlat.

Hasbel kader bulduğum sevgine musarıfım.
Nazarın değdi ya sineme,
Şimdi sen nerdeysen orada tarafim.
Senin olmadığın bir hayatı yaşamak neyime,
Senin olmadığın dünya benim arafım.

Gülüşüyle gezegenleri kıskandıran kadın.
Toprak adimlarinla hazır ola geçer,
Say bana dertlerini dedimde sayamadin.
Sensiz gülmektense gönlüm seninle dertlenmeyi secer.
Benimlede zor ama bensizde yapamadın.

Başım ağrıdığında gözlerini hayal ederim.
Evren önüme sonsuzluk seçeneğini sunsa,
Ben gözlerine bakarak ölmeyi seçerim.
Ahh! kutuplar tutuşur dünya gönlüm kadar yansa!
Söyle bana gonlunun sıratını nasıl geçerim?

Kirpiklerine dünyamı kondurdum.
Gözlerine baktigimda hep kayboldum.
Bana derdini anlatmadın ya sen,
Ben belki budur diye gönlüme,
Dünyanın bütün dertlerini doldurdum.