Aptallık Şiiri - Arhan Özkurt

Katlanılmaz yeminlerden bir vaha,
Emsalsiz kopuşun içinde şüheda.
Mil çektim gözlerime, ki görmesinler;
Gidip aklıma sorarlar, yok ki hayâ.

Şehr-i derdeva bana aklım
Geçecek açsam rengini şu siyahın.
Niyet bu da gerçekler gözümün önünde,
Durmadım, duramadım, kendimi astım.

Şahit yok tüm bu yangınlara
Kundakçısı da benim, orada yananı da.
Kurtulmak istediğimi de kim söyledi?
Daha bağlayıcı bu aslımı, dert deryası Dünya'ya.

Hayat hep dert olmasa da dertler üst üste gelirken,
Birini buldum çözüm bulabilecekmiş gibi direnen.
Şehir karanlık, şehir izbe; şehir, şehir artık yok.
Çok kalmak istesem de ve tüm bütün yaşama sevincine rağmen.

Değil midir sorunlar karşısında çözüm, gülüşler?
Her şey bitecek görsem ışığı ve içsem bir yudum Kevser.
Madem cennet bahşedildi bize
Neden o zaman içindeki kana susamış sinekler