Bu şehrin geceleriydi beni şair yapan,
sokaklarında bir meczup gibi dolaşırdım.
Ay doğmayan kış gecelerinde,
puslu lambalar dinlerdi efkarlı şiirlerimi.
Asi gibi derinden ve sessiz akıp giderdim,
Antakya’nın dar sokaklarında.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
