Ansızın Şiiri - Mehmet Dumanlı

Bir sızı kaplar ta şuramı,
Kaplarda sarar, sarar dört bir yanımı,
İçimden bir şeyler uçar uçar giderde,
Bilmediğim kuytulara,
Bilmediğim mechullere
Ansızın.
İşte ozaman dur demek gelip geçer,
Geçer aklımın bir köşesinden,
Bilemem kime, niye dur demek gerek diye,
Uçuşan umutlara mı?
Kaybolan yıllara mı?
Gidipte dönmeyen sevgilere,
Ya da sevgililere mi?
Yoksa, yoksa,
Ağarmış saçlardaki kaybolan siyahlara mı?
Ansızın.
Yine bir köşede kalmış,
Yaprakları sararmış,
Belliki yıllardır açılmamış,
Gönül defterine mi sormak gerekir?
Onca siyah beyaz resim, yerini
Renkli ancak boş resimlere bırakmış,
Siyah beyaz renkler gibi sade gönül dünyası,
Anlamsız, renkli sanılan renklere boyanmış.
Bir titreme ta ayak uçundan,
Ta baş uçuna kadar,
Ansızın.
Bir fırtınaki yıllardır içimizde koparken,
Neden yağmurlar gözden akar?
Ya ümütsizce bakan,
Ya baktığında yakan,
Gözler,
Kapanır
Ansızın.
Hiç açılmamış defterler gibi,
Hiç yaşanmamış aşklar gibi,
Hiç duyulmayan sesler gibi,
Hiç gülmeyen gözler gibi,
Hiç dünyaya gelmemiş gibi,
Ansızın.

05Temmuz 2007 Perşembe