Anneme (Özel) Şiiri - Hüseyin Güneş

ayaklarına kapanıp ta ağlasam
gözyaşı döksem,
niçin diye sorma anam
keşke bilebilsem...
naim bir edayla
kalkıp ta yerinden
eceldeyim dedi
ecele susamış beden...

mahruh, bembeyaz bir çehre
onlar melek sandı
ibad kulsun ki
o çehre senin simandı
naaşını görüpte
sahte çığlık atanlar utansın
hafi kalan sırrını söyleme
kimse duymasın...

avalim nasıl dayansın
senin alam-ı hayatına
onlar sana sorsun yada
sorsun o mukaddes taşına
ızdırap çekmek neymiş
meğer neymiş hayattan bezmek,
rişte-i can ile gezip
hep onunla eğlenmek

ılık bir gecede
hem son bakış
hem son nefes
nalişane bir günde
kazılan kafes...
ahu zar eyleme anam
kesilse de nefes...