Anne kara gündü;
Göçe yeminli, hüzünbaz çingene
Zihnime çöktü...
Kezâ, ateştei bıçağı elinde,
Ne kadar sapladıysa,
"Bıçak kemikte" son radde...
Acının tarifi yok zihnimde!
Acı kanayan yaradır kalbimde...
Göçe yeminli, hüzünbaz çingene
Elinde bıçağı ateşten,
Deşer durur hâlâ.
Akıl dağlıyor,
Yürek ağlıyor,
Hesap mahşere!
Anne
Bahar’da güneş daha parlak
Gökyüzü başka mavi
İşte bak nisan sonu, geldi mayıs.
Açtı güller açtı, mis...
Mis kokunu vermişsin yine güllere,
Belli belli gülümsemişsin.
Baharı, nisan sonu,
Mayısı çok seversin.
Anne
Biliyor musun?
Bayram bu sene baharda,
Neredesin?..
Göçe yeminli, hüzünbaz çingene
Elinde bıçağı ateşten,
Bekler durur kapımda....
Ama sen yoksun!
S e n s i z i m...
Ama neden yoksun!
S e n s i z i m...
Sen yoksan;
Kimsem yok!
Bana bayram yok!
Sen yoksan;
Kimsem yok!
Bana her şey yok!
Bu bayramda kanama durmuyor,
Bilirim hiç durmayacak.
K a n ı y o r!
S a n c ı y o r!
....
Kimseler bilmiyor ama anne;
"Sakladım seni kendime"
Nuh Karaaslan
Nuh Karaaslan
Kayıt Tarihi : 28.3.2025 12:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!