Anneme Şiiri - Erkan Küçük 2

Evladına can nefes olan o güzel kadın.
Belirsizliklerle geçirdiği ömrünü bir dakika düşünmeden karşılıksız veren muazzam vicdan sahibi.
Elleri nasırlı, yüreği mor zambak misali
Hayrandım, kurbandım sana
Ne mutlu ki ben sana aittim.
Ömründe, sinema görmemiş genç kızlığın,
Bilmediğin bir şehirde ayakta kalmaya çalıştığın o günler
Dayaksız geçmezdi haftaların
Ağlayışların hala kulaklarımda
Nefret ederdim babamdan, gücüm yetmiyor diye kızardım kendime
Annem, kimsesiz başı ellerinin arasında
Sığınırdık bildiğimizi zannettiğimiz kimselere,
Belki zarar gelmez diye ona.
Ama nafile kendini tekrarlayan zamanlardı.