Anneme Şiiri - Sadık Özkan Sadıkoğlu

Şefkat ve
Dürüstlük
Kokardı ellerin.
Sen,
Soğan kokuyor deyip,
Gülsuyuyla ovarken.
Dualar ederdim,
Çıkmasın diye o koku,
O güzel ellerinden.

Makyaj yapardın,
Bazen.
Hiç anlayamazdım,
Neden?
Sen,
Zaten benim,
Dünyalar güzeli
Annemken.

Gökyüzü
Kararırdı,
Sen üzüldüğünde.
Gözyaşlarınla,
Fırtınalar kopardı,
O çocuk yüreğimde.
Maskaralıklar yapardım,
O halde, sana.
Kendi yüreğim için.

Her okul çıkışında,
Eve dönüyorum,
Sanırdı
Herkes.
Oysa,
Her seferinde ben,
Sana dönerdim,
Annem.