Anneme... Şiiri - Ayşe Betül Acarlar

Eskiden ne çok severdik birbirimizi anne,oyunlar oynardık,saklambaç oyunu hani...Ne komik olurduk ikimiz...Sen sonradan birden çıkıp beni korkuturdun!
Ara sıra senle şekilli kurabiyeler yapardık sonra oturup yerdik...İki küçük arkadaş gibiydik.Bazen kavga eder,bazen oynardık,bazen ise ağlardık.
Ne çok severdim seni kıskanırdım seni herkesten; kimseyle paylaşmak istemezdim.Birlikte büyüdü düşlerimiz,acılarımız,sevinçlerimiz...Çünkü,biz birdik anne! Kimse ayıramaz sanıyordum birbirimizi, kimse gülistan bahçemizin güllerini koparamaz diyordum...Ama ayırdılar anne...
Şimdi sensiz lodoslarda üşüyor kalbim,sensizlik, ne acı şey anne!
Eskiden şiirler yazardın bana, okuldan geldiğimde; not defterimin arkasında veyahut hatıra defterimin arasında...Küçük arkadaşım derdin bana,birde badem gözlüm...Şimdi ise o şiirler sana yazılıyor ama gizli,ama gözyaşı ile...Sensizlik,ne acı şey anne!
Ne olurdu hep aynı kalsaydık..Hep küçük arkadaşın olsaydım senin? Biliyorum...o küçük arkadaş seni çok üzdü.Ama ne olurdu bir şansı daha olsaydı? Ne olurdu sanki,seni bir daha kucaklasaydı? Biliyorum...hayat kötü hem seni çok yıprattı hem beni.Hayat kötü ama anne,biz kötümüydük sanki?
Keşke hiç büyümeseydim...Senin küçük şımarığın olsaydım ama dövseydin ama sevseydin ama ayrılmasaydık anne?
Ne olurdu beni,bu lodoslarda yalnız koymasaydın anne? Sensizlik,ne acı şey anne!
Bir boşlukta yürüdü gençliğim, tutunacak dalı olmadan büyüdü. Gülüşlerim,sevinçlerim hepsi kursağımda büyüdü.Acılar ise sindirilmeden yürüdü.Ruhumun içinde yapayalnız dev,kalbimin kapısını vura vura acıtır.Acıyan kalbim merhem bulamaz derdine.Derdi tabip neylesin? Ona en yakın sevgili bilmediği sürece?
Anlaşılmıyor muyum...evet anlaşılamıyorum.Anlamıyorsunuz beni ve sevmiyorsunuz.Artık,sevgisizliğe alıştım.Ben biliyorum ki hiçbir şey eskisi gibi olamaz! Hiçbir kimse kaybolmuş mutluluğumu bulamaz...Yazık çok yazık daha çok gençti hayallerim bu kadar erken mutsuz olacağını bilemedi düşüncelerim! Hayat bu,güldüreceği yok.Mücadele bu,biteceği yok.Mutluluk bu,geleceği yok...Sevgi bu,daima kalbimde,verilecek bir parça arar.
Yaşadığı sürece.